Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ, ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ Ή ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ; (και η σχέση τους με το Οικολογικό Κίνημα)

Η γεωργική παραγωγή διαχωρίζεται σε:
· Συμβατική
· Βιολογική ή οργανική και
· Ολοκληρωμένη διαχείριση παραγωγής (ΟΔΠ)

ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ:
Είναι η μέχρι σήμερα ευρύτατα ασκούμενη γεωργική πρακτική, με ανεξέλεγκτη χρήση φυτοπροστατευτικών προϊόντων, που θεωρείται ξεπερασμένη. Λειτουργούσε όταν
ο έλεγχος των παραγόμενων προϊόντων ήταν ανύπαρκτος,
η πίεση για καθαρά τρόφιμα από τους καταναλωτές ήταν ελάχιστη και
όταν η γνώση γύρω από τους κινδύνους ήταν μικρή (όπως συνέβαινε παράλληλα και σε άλλες ενέργειες του ανθρώπου π.χ. αμίαντος στις σωλήνες του νερού, πυρηνικά εργοστάσια χωρίς σωστή κατασκευή, πυρηνικά απόβλητα κτλ.)

ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ:
Η ρομαντική πλευρά. Όπως τραγουδάμε ρεμπέτικα τραγούδια χωρίς να είμαστε ρεμπέτες, ή όπως μαθαίνουμε καράτε χωρίς να εμβαθύνουμε στην ολοκληρωμένη φιλοσοφική του πλευρά. Η βιολογική γεωργία κινείται ουσιαστικά εκτός πραγματικότητας διότι:
λόγω της απεριόριστης αστικής και ανθρωπογενούς γενικότερα μόλυνσης του αέρα (εργοστάσια, αεροπλάνα, χωματερές, πυρηνικά ατυχήματα, πόλεμοι), του νερού (απόβλητα, λύματα, φυτοπροστατευτικά προϊόντα, λιπάσματα) και του εδάφους (όπως και οι προηγούμενοι παράγοντες), είναι απλά ρομαντικό το να θέλει κάποιος να ασκεί βιολογική γεωργία ή ακόμα περισσότερο να καταναλώνει τα προϊόντα της. (Δεν υπάρχει πρακτικά σημείο επί γης που να είναι αμόλυντο ώστε να υπάρξει πραγματικά γεωργία χωρίς ανθρωπογενή υπολείμματα).
εάν κάποιος αντιδρά στην κατανάλωση γεωργικών προϊόντων που ίσως (;) έχουν κάποια υπολείμματα φυτοπροστατευτικών προϊόντων ενώ είναι καπνιστής (42% των Ελλήνων από επίσημα στοιχεία – πιστεύω ότι είναι πολύ μεγαλύτερο το ποσοστό), τότε αυτός σε καθημερινή βάση καταναλώνει από τα ισχυρότερα δηλητήρια (όπως η νικοτίνη) που είναι μάλιστα και φυτικής προέλευσης. (ΣΗΜ.: η θειική νικοτίνη, από τα πρώτα γεωργικά εντομοκτόνα–από εκχύλισμα φυτών του γένους Nicotiana απαγορεύτηκε πριν από πολλά χρόνια λόγω ισχυρότατης τοξικότητας στα θερμόαιμα).
Το ίδιο ισχύει και για τους κατοίκους των μεγαλουπόλεων, όπου η φωτοχημική ρύπανση εισχωρεί και στο τελευταίο δωμάτιο κάθε σπιτιού. Έτσι ο αέρας που αναπνέουν είναι τόσο μολυσμένος και το καθημερινό τους άγχος τόσο έντονο, ώστε τα τυχόν φυτοπροστατευτικά υπολείμματα θα μπορούσαν να φαντάζουν αθώα
Η εκούσια (π.χ. ηλιοθεραπεία), ή ακούσια έκθεση στον ήλιο κρύβει κινδύνους που δεν συνηθίζεται η αναφορά τους σε σχέση με αυτούς από τα φυτοπροστατευτικά προϊόντα

Η άποψη ότι «μειώνω τους κινδύνους με τα βιολογικά προϊόντα» δεν ευσταθεί, όσο δεν υπάρχει συγκριτική μελέτη επικινδυνότητας των διάφορων παραγόντων που αναφέρθηκαν παραπάνω (θα ήταν μια καλή ιδέα η έρευνα επικινδυνότητας κάθε παράγοντα).

ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ:
Επειδή όμως τίποτα δεν είναι αθώο και επειδή πρέπει να συνεχίσουμε τη ζωή μας πάνω στον ταλαίπωρο πλανήτη μας, η Ολοκληρωμένη διαχείριση (γεωργικής) παραγωγής, ΟΔΠ, είναι η πιο ενδεδειγμένη μέθοδος . Συνδυάζει τα μέσα παραγωγής της βιολογικής γεωργίας, με τα ασφαλέστερα των φυτοπροστατευτικών προϊόντων τα οποία στο εξής θα επιτρέπονται. Χρησιμοποιεί μεθόδους καλλιέργειας και άλλα μέσα που έχουν σαν γνώμονα την ελάχιστη δυνατή χρήση τοξικών ουσιών, σε επιστημονική βάση. Είναι μέθοδος ευρέως αποδεκτή, φιλική προς το περιβάλλον, αειφορική, αλλά όχι αρεστή σε κάποιους, που οσμιζόμενοι κέρδη από τον ανενημέρωτο καταναλωτή, εφηύραν νέες αγορές, νέα προϊόντα – τα βιολογικά λεγόμενα (όχι κατ’ ανάγκη πιο ασφαλή, νόστιμα και ωφέλιμα) και του δίνουν τη ψευδαίσθηση ότι τρώγοντας βιολογικά προϊόντα θα ζήσει περισσότερο ή θα αποφύγει προβλήματα υγείας. Μεγάλη ευθύνη σε αυτό έχει η τηλεόραση και κάποιες λαϊκίστικες εκπομπές (παρα-)πληροφόρησης, όπου οι προσκεκλημένοι γεωπόνοι δεν αφήνονται να εκφράσουν τη γνώμη τους, με τη γνωστή μέθοδο: «Διακόπτουμε τώρα για διαφημίσεις».
Τέλος βολεύει πολύ να βρεθεί ένας «αποδιοπομπαίος τράγος» που να φταίει για όλα τα δεινά της υγείας μας (φταίνε τα φυτοφάρμακα και όχι η μόλυνση του αέρα, του νερού, το άγχος κτλ……)

Όταν ένα προϊόν παραχθεί σύμφωνα με τις αρχές της ΟΔΠ είναι τουλάχιστον το ίδιο νόστιμο, ασφαλές, υγιεινό, θρεπτικό με το βιολογικά παραγόμενο ή με αυτό που φέρνουμε στο νου μας όταν ήμασταν μικρά παιδιά, που «όλα ήταν αγνά…» . Φυσικά προϋπόθεση για την αλήθεια της άποψης αυτής είναι ο σωστός έλεγχος και οι αυστηρές κυρώσεις – το ίδιο ισχύει βέβαια και για τα βιολογικά παραγόμενα προϊόντα. Ακόμα και τα βιολογικά προϊόντα μπορεί να έχουν φυσικές τοξίνες (πχ οι καρκινογόνες αφλατοξίνες), σε περιεκτικότητες μάλιστα που πολλές φορές είναι πολύ επικίνδυνες.

Υ.Γ.
«Η δόση κάνει το δηλητήριο» έγραψε ο μεγάλος χημικός Justus von Liebig (π.χ. μεγάλη ποσότητα αλατιού είναι πιο επικίνδυνη από το malathion που βάζουμε στα κεφαλάκια των παιδιών για τις ψείρες)
«Κάθε συνθετική ουσία δεν είναι επικίνδυνη επειδή απλά είναι συνθετική, όπως και κάθε φυσική ουσία δεν είναι ακίνδυνη επειδή απλά είναι φυσική» (π.χ. το χημικό οπλοστάσιο της φύσης: κώνειο, τάτουλας, μανιτάρια, αφλατοξίνες και πολλές άλλες ουσίες.)
Μπορεί ένας αγρότης, ενώ είναι οπαδός της ΟΔΠ ή ακόμα και της συμβατικής γεωργίας, να είναι ταυτόχρονα και Οικολόγος (=να έχει οικολογική συνείδηση); Κατηγορηματικά ναι . Εφόσον
χρησιμοποιεί επιτρεπτά σκευάσματα και τηρεί τους χρόνους αναμονής για τη συγκομιδή
λιπαίνει το έδαφος με επιστημονική καθοδήγηση, με γνώμονα την αποφυγή της νιτρορύπανσης
δεν πετά τις άδειες συσκευασίες των φυτοπροστατευτικών προϊόντων και των λιπασμάτων οπουδήποτε, παρά μόνον στους ειδικούς χώρους
συλλέγει τις παλιές και άχρηστες μπαταρίες από τα γεωργικά μηχανήματα του, αλλά και από τις απλές οικιακές συσκευές του, προς ανακύκλωση
δεν πετά τα οικιακά του απορρίμματα οπουδήποτε (σε ρεματιές κτλ.)
ενημερώνεται και αγωνίζεται για περιβαλλοντικά θέματα (ανακύκλωση, ΧΥΤΥ –Χώροι Υγειονομικής Ταφής Υπολειμάτων- κτλ.)
συντηρεί τα μηχανήματα του ώστε να ρυπαίνουν το δυνατόν λιγότερο
ποτίζει τις καλλιέργειες του με σύνεση
εξοικονομεί ηλεκτρική ενέργεια στο σπίτι του
δεν χρησιμοποιεί κλιματιστικό, παρά μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις

τότε – ναι – έχει και αυτός οικολογική συνείδηση. Πολύ περισσότερο ίσως από κάποιον «οικολόγο» που, ενώ αγωνίζεται γύρω από τα ενδιαφέροντά του, δεν συντηρεί το αυτοκίνητό του, δεν περπατά για να πάει στη δουλειά του, καταναλώνει νερό προκειμένου να πλύνει την αυλή του, ταξιδεύει οικογενειακώς προς την επαρχία κάθε Σαββατοκύριακο, καταναλώνοντας λίτρα βενζίνης. Διότι όλα στη ζωή μας είναι σχετικά: κάποιος θεωρείται Οικολόγος, όταν είναι ΠΙΟ Οικολόγος από κάποιον άλλο ΛΙΓΟΤΕΡΟ Οικολόγο. Οι ακραίες απόψεις δεν οδηγούν σε αποτέλεσμα και σε λύσεις. Όταν πονάει το χέρι, δεν κόβουμε το χέρι. Όταν οι αλουμινοβιομηχανίες θέλουν να κάνουν νέα ορυχεία βωξίτη στην πανέμορφη Οίτη καταστρέφοντας τα ζωογόνα δάση, και όταν ετοιμάζονται γήπεδα γκολφ στην ξηροθερμική και ελλειμματική στο υδατικό ισοζύγιο ανατολική Στερεά Ελλάδα, αλλά και στην ανατολική Κρήτη, τότε δεν είναι το ίδιο επικίνδυνος για το περιβάλλον και τον καταναλωτή ο αγρότης της ΟΔΠ, όσο και εάν αυτό προσπαθούν να μας πείσουν κάποιες «ευαγγελατ-ικές» εκπομπές της TV (ο αγρότης είναι απλώς ο αποδιοπομπαίος τράγος, που λέγαμε παραπάνω).

4 σχόλια:

oikologiki-lamia.blogspot.com είπε...

Άρη προσωπικά με ενδιαφέρει πρώτα να ανοίξει ένας πραγματικός διάλογος για την γεωργία, την αγροτική παραγωγή και τους αγρότες στην Ελλάδα. Θεωρώ πως το οφείλουμε όλοι αυτό στους ανθρώπους που μοχθούν στα χωράφια, που θέλουν να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια και προπαντός σε συνθήκες που οι ίδιοι επιλέγουν. Εγώ μιλώ περισσότερο για τους ανθρώπους στα χωριά, και ιδιαίτερα τα μικρά χωριά, που έμαθαν να μην έχουν πολλές απαιτήσεις, που τους ενδιαφέρει η ποιότητα της ζωής και η ηρεμία, αλλά ταυτόχρονια να απολαμβάνουν τις υπηρεσίες ενός σύγχρονου κράτους ισότιμα και αξιοπρεπώς. Εννοώ την υγεία, την παιδεία, την ασφάλεια. Που θέλουν η πολιτεία να αναγνωρίσει την πολύτιμη συμμετοχή τους στις κοινωνική εξέλιξη και στην οικονομία της χώρας. Διαβάσαμε αυτές τις μέρες ότι ο αγροτικός πληθυσμός έπεσε κάτω από 500.000, στο 10,9% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού και η μείωση είναι ραγδαία. Ταυτόχρονα βλέπουμε την ανεργία να σταθεροποιείται πάνω απο το 10% (η πραγματική να είναι πολύ περισσότερη). Βλέπεις σου μιλάω με όρους όχι οικολογίας, αλλά με όρους κλασικής οικονομικής πολιτικής.
Τώρα, ο κάθε τομέας αγροτικής παραγωγής έρχεται να παίξει το δικό του ρόλο. Δεν θα συμφωνήσω με την συμβατική γεωργία, όπως ασκείται σήμερα. Θεωρώ ότι η βιολογική γεωργία μπορεί να αναπτυχθεί και να κρατήσει το δικό της κομμάτι της πίτας στην κατανωτική αγορά, με όρους και προυποθέσεις, που δεν είναι του παρόντος. Στην Ελλάδα έχουμε αρκετό δρόμο ακόμα. Για την μαζική παραγωγή και για προιόντα μεγάλης κατανάλωσης και βέβαια η ολοκληρωμένη διαχείριση παραγωγής καλείται σήμερα να παίξει το δικό της ρόλο εκτοπίζοντας το ρόλο της συμβατικής γεωργίας. Όμως θα μιλάμε πια σε επίπεδο αγροτικών επιχειρήσεων. Κι εδώ θα πρέπει να είμαστε αυστηροί σε ό,τι αφορά τους σπόρους, τα φυτοφάρμακα και το λίπασμα. Δεν πρέπει να αγνοούμε ότι η μόλυνση των υπόγειων νερών της κοιλάδας του Σπερχειού είναι για παράδειγμα γεγονός! Δεν ξέρω αν εσείς στον κάμπο της Αταλάντης πίνετε νερό, αν υπάρχει βέβαια, από πηγές. Και μήν μου πεις ότι αυτό δεν οφείλεται στην συμβατική γεωργία. Δεν πρέπει να αγνοούμε ότι η υφαλμύρωση των νερών είναι γεγονός και στον κάμπο της Λαμίας. Είναι κοινό μυστικό ότι στο ύψος της Ανθήλης οι γεωτρήσεις βγάζουν θάλασσα. Άρα για ποια ολοκληρωμένη διαχείριση ποιας παραγωγής θα μιλήσουμε;; ποιών προιόντων;;; υδατοβόρων; υβρίδια και μεταλλαγμένα;;
Πρέπει να μιλήσουμε και για την οικολογική γεωργία της φυσικής καλλιέργειας των μικρών καλλιεργητών, αυτών που αγαπούν πραγματικά τη γη και δεν το κάνουν μόνο για το επάγγελμα, που είναι τρόπος ζωής γι' αυτούς και επιβιώνουν με όρους αυτάρκειας, Μιλάμε για την εναλλακτική διαβίωση, που τα προιόντα ανταλλάσσονται πιο πολύ, παρά πωλούνται, που πιθανόν να μην μπαίνουν καν στη διαδικασία της πιστοποίησης (μην ξεχνάμε το ρόλο των πιστοποιητικών οργανισμών...), που επικρατεί η εμπιστοσύνη και η γνωριμία.
Στη Λαμία θα έχουμε τέλους Σεπτέμβρη την 15η Πανελλήνια Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας και θα δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουμε για όλα αυτά. Θέλουμε τη βοήθειά σου και ειδικά θέλουμε τη συμμετοχή τέτοιων μικρών καλλιεργητών από την περιοχή της Λοκρίδας, που θα θελήσουν να συμμετέχουν με τον πάγκο τους και να γνωριστούν με μικρούς τέτοιους καλλιεργητές από όλη την Ελλάδα, να ανταλλάξουν προιόντα και γνωριμία για να βοηθηθούν και οι ίδιοι
Περιμένω την απάντησή σου

φιλικά
Στέφανος
http://oikologiki-lamia.blogspot.com
κλπ

ΑΡΗΣ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑΡΗΣ είπε...

Στέφανε, ούτε εγώ συμφωνώ με τη συμβατική γεωργία, όπως ασκείται σήμερα - το έχω τονίσει πολλές φορές. Σαφώς η βιολογική γεωργία μπορεί να έχει το δικό της κομμάτι της πίτας στην καταναλωτική αγορά. Η αυστηρότητα που πρέπει να υπάρχει στον έλεγχο είναι επίσης δεδομένη. Η μόλυνση που αναφέρεις στην κοιλάδα του Σπερχειού είναι υπαρκτή, όπως και όλων σχεδόν των λεκανών απορροής και των υδροφορέων και μεγάλο μερίδιο ευθύνης - ίσως το μεγαλύτερο- έχουν τα λιπάσματα που περιέχουν νιτρικό κυρίως άζωτο. Φταίει η κακή χρήση και όχι το υλικό. Χρήση που δεν κατευθύνεται ορθολογικά από εμάς τους ίδιους, λόγω άγνοιας (μην ξεχνάμε ότι μεγάλο μέρος της πώλησης λιπασμάτων είναι στα χέρια βενζινάδων, καταστημάτων οικοδομικών υλικών και άλλων άσχετων)ή και εν ονόματι του κέρδους. Έχω από παλιά κάνει δημοσίευση στο περιοδικό του ΓΕΩΤΕΕ, αλλά και σε ημερήσιο τύπο, σχετικά με τους κινδύνους από τα λιπάσματα, που είναι μεγαλύτεροι από αυτούς από τα φυτοπροστατευτικά, όταν δε γίνεται σωστή χρήση τους, βασισμένη σε επιστημονική οδηγία. Μεγάλο όμως μέρος της μόλυνσης των υπόγειων υδάτων με νιτρικά οφείλεται σε άλλες δραστηριότητες, όπως η πτηνοτροφία, η κτηνοτροφία, αλλά ακόμα και χρησιμοποιώντας την ζωική κοπριά για να καλύψουμε λιπαντικές ανάγκες.
Η υφαλμύρωση των υδάτων όμως δεν οφείλεται στη χρήση των φυτοπροστατετικών ή των λιπασμάτων, αλλά στην υπεράντληση Γενικά διαφωνώ με την πυκνότητα των γεωτρήσεων αλλά και την ανεξέλεγκτη χρήση του νερού στη γεωργία. Για τα γενετικά τροποποιημένα (λάθος η λέξη μεταλλαγμένα) είμαι κατηγορηματικά αντίθετος – το έχω ξαναγράψει επανειλημμένα.

akis είπε...

Άρη καλησπέρα.
Για μένα η βιολογική γεωργία είναι ένας παρεξηγημένος όρος, όχι με την έννοια ότι πρεσβεύει κάτι καλύτερο αναγκαστικά, αλλά ότι μέσα στο θολό γεωργικό τοπίο των ημερών, της έχει αποδοθεί τελείως διαφορετική σημασία από αυτή που πραγματικά κατά τη γνώμη μου έχει.
Στο άκουσμα της φράσης ¨Βιολογική γεωργία¨, κάθε εμπλεκόμενος σχηματίζει στο μυαλό του μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα και προσδοκία.
Έτσι, ο έλληνας παραγωγός οραματίζεται την προοπτική με το ελάχιστο της εργασίας (μόνο την κατεργασία του εδάφους και την σπορά για παράδειγμα στο σιτάρι) να κερδίσει τα 33,5 € ανά στρ της επιδότησης, χωρίς βεβαίως να προβληματιστεί για τη διάθεση του ¨διαφορετικού¨ προϊόντος και πολύ περισσότερο να επενδύσει σε μια εναλλακτική μορφή γεωργικής παραγωγής.
Ο έλληνας γεωπόνος μελετητής, το αντιμετωπίζει ως ένα ακόμη πρόγραμμα του υπουργείου, όπως οι νέοι αγρότες ή η εξισωτική αποζημίωση, χωρίς διάθεση επιστημονικής προσέγγισης της εν λόγω διαφορετικής γεωργικής πρακτικής.
Οι γεωπόνοι έμποροι γεωργικών εφοδίων, λόγω της μικρού ενδιαφέροντος από την μεριά των αγροτών, συνεπώς και του μικρού τζίρου των βιολογικών φυτοπροστατευτικών προϊόντων και κατ΄ επέκταση του λιγοστού κέρδους, τις περισσότερες φορές αποτρέπουν τους παραγωγούς από αυτού του είδους την ενασχόληση. Στο άκουσμα της φράσης, έρχεται στο νου ένας ενοχλητικός παραγωγός που ρωτάει πολλά και ψωνίζει πολύ λίγα.
Οι εταιρείες πιστοποίησης βιολογικών προϊόντων, με διττή δράση, αυτή του ελεγκτή αλλά και αυτή του επιθεωρητή και τελικός του προωθούντος προς πιστοποίηση, αμφιταλαντεύονται μεταξύ του να συνεχίσω ή να σταματήσω τη συνεργασία με έναν παραγωγό – πελάτη που χρησιμοποίησε π.χ. μια δραστική ουσία χωρίς έγκριση.
Ο αρμόδιος κρατικός φορέας του προγράμματος, το υπουργείο, με μια πάγια δημοσιουπαλληλίστικη νοοτροπία, ως βιολογική γεωργία θεωρεί ένα μέτρο που για χάρη της απορροφητικότητας των ευρωπαϊκών κονδυλίων πρέπει να εφαρμόσουμε, αλλά χωρίς και αυτό να μπορεί να δώσει λύση στο μεγαλύτερο πρόβλημα της βιολογικής γεωργίας, που είναι οι τυποποίηση, συσκευασία και διάθεση του προϊόντος, η παρακολούθηση των διεθνών διατροφικών τάσεων και το άνοιγμα ξένων αγορών.
Τέλος, ο έλληνας πολίτης, που σε αυτό το σημείο θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου στο γεγονός ότι αποπροσανατολίζεται κυρίως από τα μέσα ενημέρωσης, που κάτω από το μανδύα της δήθεν ενημέρωσης και της φροντίδας στον πολίτη, επηρεάζουν την κοινή γνώμη και της δημιουργούν την εντύπωση ότι η βιολογική γεωργία είναι πανάκεια και πως τα παραγόμενα προϊόντα είναι σαν να παράγονται στον κήπο της εδέμ και με ένα μαγικό τρόπο τα έχουμε δίπλα μας, άσπιλα και αμόλυντα.
Βεβαίως είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε παραγωγού να καλλιεργεί με τον τρόπο που επιθυμεί, μέσα στα νομικά όρια που του θέτει η πολιτεία, καθώς και ο κάθε πολίτης να επιζητεί ένα ¨καθαρό¨ προϊόν για τον ίδιο και την οικογένειά του. Ουσιαστικά, όμως, πόσο καθαρό είναι τελικά το προϊόν που φθάνει στο τραπέζι του, ακόμα και αν ονομάζεται έτσι. Ένα παράδειγμα. Το Περιφερειακό Κέντρο Προστασίας Φυτών και Ποιοτικού Ελέγχου Βόλου, υπάγεται απευθείας στο Υπουργείο Γεωργικής Ανάπτυξης και είναι ο επιφορτισμένος φορέας με τον έλεγχο των παραγόμενων ως προς την ύπαρξη υπολειμμάτων δραστικών μη επιτρεπτών ουσιών ή επιτρεπτών αλλά εκτός των ορίων που προβλέπει ο εθνικός κανονισμός. Με λίγα λόγια είναι η υπηρεσία του κράτους που θα πάρει από τον πάγκο του μανάβη, του πωλητή της λαϊκής ή το super market το βιολογικό, ή συμβατικό ή προϊόν ολοκληρωμένης παραγωγής και θα αποφανθεί αν δικαίως φέρει την πιστοποίηση που του εδόθη. Το παραπάνω κέντρο, λοιπόν, γρανάζι και αυτό του βραδυκίνητου ελληνικού κράτους, έχει ως τομέα ευθύνης 7 νομούς (και την Φθιώτιδα), αριθμεί μόλις 3 μόνιμους γεωπόνους, με βάση τον εξοπλισμό της μπορεί να κάνει έως μόλις 50 αναλύσεις το χρόνο και για να μεταβεί κάποιος εκ του προσωπικού σε άλλο νομό για δειγματοληψία, η ημερήσια αποζημίωσή του είναι μόλις 10 €.
Τελειώνοντας, η θέση μου σχετικά με τη βιολογική γεωργία με τον τρόπο που εφαρμόζεται σήμερα είναι αρνητική. Πιστεύω πως η εποχή που τα πάντα στηρίζονταν στην ευσυνειδησία και την τιμιότητα του κάθε παραγωγού έχει περάσει προ πολλού, όμως εμείς σαν καταναλωτές συνεχίζουμε να συμπεριφερόμαστε με την ίδια αφέλεια. Δυστυχώς με την ίδια αφέλεια συμπεριφερόμαστε και ως γεωπόνοι που ακολουθούμε τις εξελίξεις, αντί αν είμαστε εμείς αυτοί που δικαιωματικά πρέπει να ενημερώνουμε τους παραγωγούς, τους καταναλωτές και τον δημόσιο φορέα. Η ανεπάρκεια η δικιά μας είναι αυτή που δίνει γήπεδο στις εκπομπές που αναφέρεις να παίξουν το παιχνίδι τους.

Υ.Γ. Οι αναφορές μου σε παραγωγούς, καταναλωτές, γεωπόνους μελετητές και εμπόρους δεν χαρακτηρίζουν συλλήβδην τους παραπάνω. Οι αναφορές μου για τους κρατικούς φορείς το κάνουν.



Με εκτίμηση, Άκης.